Na obszarze Kotliny Łacka czlowiek pojawil sie ok. 1200 - 1000 r. p.n.e. Ludnosc kultury luzyckiej, zajmujaca sie uprawa roli i hodowla bydla wybudowala w "sasiedztwie" dwa duze grodziska: na Babiej Górze i na Górze Zyndram w Maszkowicach - mieszkancy przekonani sa, iz tutaj bylo gniazdo rodowe Mikolaja Zyndrama z Maszkowic (wodza spod Grunwaldu).
Z zachowanych dokumentów wynika, iz jeszcze przed rokiem 1227 wlascicielem Lacka byl owiany legendami kasztelan sadecki Piotr Wydzga herbu Janina, wlasciciel zamków w Czorsztynie i Rytrze. On to wg legendy mial w Lacku kopac zloto i tratwami splywac Dunajcem, Wisla az do Krakowa.
 |
W 1257 roku książę Bolesław Wstydliwy nadał w posiadanie swojej żonie Kindze 28 wsi Ziemi Sądeckiej, w tym także Łącko. Zyskała tym sposobem prawo do korzystania z danin i posług publicznych, oraz do pobierania cła, łowienia ryb, zakładania karczm i młynów, a także do prowadzenia sądownictwa według jej własnych zarządzeń. Funkcje gospodarczo - administracyjne sprawowali urzędnicy Kingi (włodarze), a funkcje sądowe, w zakresie większych spraw, jej sędziowie. Sprawy mniejszej wagi sądzili sołtysi poszczególnych wsi. Po śmierci księżnej tereny te pozostały pod władzą klasztoru w Starym Sączu, aż do wieku XVI kiedy to terenami doliny Dunajca zaczęli się interesować szlachcice. W tym czasie siostry klaryski bardzo chętnie dzierżawiły swą własność ziemską rycerzom zasłużonym w bojach i płacącym wysokie koszty dzierżawy.
|
|
|
I tak oto właścicielami ziemi łąckiej do I rozbioru byli:
-
Prokop Pieniazek – rotmistrz Stefana Batorego, zasluzony w walkach o wlaczenie Pomorza Gdanskiego do Korony.
-
Sebastian Lubomirski - hrabia na Wiśniczu, kasztelan wojnicki, starosta dobczycki i spiski, zarządca krakowskich żup solnych.
-
Stanisław Lubomirski – syn Sebastiana, starosta sądecki, sandomierski, i spiski, późniejszy bohater spod Chocimia.
-
Wawrzyniec Spytek Jordan z Zakliczyna – dzierżawił Maszkowice, Wietrznicę i Zagorzyn.
-
Kazimierz Moszczycki – zarządca staro-sądeckiego konwentu, dzierżawił Zabrzeż.
W 1835 roku Łącko nabył od władz austriackich hrabia Seweryn Drohojewski. On to zainicjował poszukiwanie legendarnego łąckiego złota. Po kilku latach bezowocnych poszukiwań prace wstrzymano.
W dziejach Łącka bardzo istotny był rok 1875 kiedy to właścicielem zostaje wielki przemysłowiec pochodzenia żydowskiego Michał Ader, który m.in. stworzył początki przemysłu drzewnego i przetwórstwa owocowego.
Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej planowano przeprowadzenie doliną Dunajca linii kolejowej Nowy Sącz-Szczawnica. A następnie przeniesienie do Łącka sądu powiatowego i utrzymanie starostwa. Opracowano także pierwszy na ziemiach polskich projekt elektrowni szczytowo - pompowej opartej na technologii wykorzystywanej w Szwajcarii. Wybuch I wojny światowej przekreślił te plany i nadzieje.
|
 |
Okres miedzywojenny to intensywny, trwajacy do dzisiaj, rozwój sadownictwa i kultury tego regionu. W tych ciezkich czasach pojawila sie potrzeba utworzenia zespolu regionalnego, dzialalnosc którego miala na celu chronic, rozwijac i wzbogacac dziedzictwo przodków zwiazane z muzyka, tancem, spiewem i pieknym strojem górali lackich. I tak oto jesienia 1933 roku powstaje Regionalny Zespól Piesni i Tanca „Górale Laccy”. |
Dzisiaj Gmina Łącko jest miejscowością turystyczną, w której prężnie rozwija się sadownictwo i przetwórstwo owocowe. Atrakcją tej miejscowości jest niewątpliwie "dająca krzepę, krasząca lica, łącka śliwowica”. W tej niewielkiej miejscowości bardzo silnie zakorzeniona jest tradycja, a za tym idzie fakt, iż bardzo ważnym elementem życia każdego mieszkańca jest folklor. |
|
|
